نقد و برسی فیلم شاید انجامش بدم (Maybe I Do) | داستان عشق و ازدواج

به گزارش ستاره پارسی : فیلم Maybe I Do داستان میشل و آلن را دنبال می‌کند که وارد یک نقطه بحرانی در زندگی خود می‌شوند؛ میشل خواستار ازدواج است، اما آلن در مورد آینده رابطه خود و احتمال اینکه شبیه پدر و مادر خودش در میانسالی شود، می‌ترسد. ازطرفی والدین میشل و آلن نیز وارد نقطه بحرانی در زندگی خود شده‌اند و ازطرفی میشل و خانواده‌اش خواستار ملاقات با خانواده آلن هستند، اما همه‌چیز آنطور که آن‌ها فکر می‌کنند قرار نیست پیش برود.

فیلم شاید انجامش بدم در همان نگاه اول موضوع خیلی جدید و متفاوتی ندارد، اما یک نکته جالب توجه دارد و آن هم نگاه هر شخصیت به ازدواج، عشق و یک زندگی طولانی با یک نفر است. فیلم Maybe I Do در تلاش است در یک بخش به رابطه شکننده دو زوج بپردازد که اکنون در آستانه خیانت به یکدیگر و فروپاشی هستند و در نقطه مقابل فرزندان آن‌ها در آستانه گرفتن تصمیم مهمی برای آینده خود هستند. اما وقتی فیلم تلاش می‌کند تا به‌جای پرداختن کامل به این موضوع صرفا نصیحت کند چه اتفاقی می‌افتد؟

فیلم که در ظاهر تلاش می‌کند تا سه خط داستانی را در ابتدا شکل دهد و آن‌ها را به شکلی خیلی قابل انتظار بهم ربط دهد و با آن صحنه‌های کمدی خلق کند، در همان حال فقط در ظاهر می‌خواهد به چنین موضوعاتی بپردازد. فیلم شاید انجامش بدم درواقع سعی می‌کند تا با گفتن چند نکته و پند و اندرز شخصیت‌هایش را به سمت قبول سرنوشت خود هدایت کند. مایکل جیکوبز در اولین تجربه کارگردانی خود عملا تلاش خیلی زیادی نکرده است تا به این موضوعات به شکلی که پتانسیل دارد بپردازد.

روند داستانی فیلم Maybe I Do با اینکه از گروه بازیگری خوبی بهره می‌برد و فرصت خوبی برای خلق شوخی‌های متعدد دارد، اما به شکلی که انتظارش را داریم، جلو نمی‌رود و عملا فیلم در روایت داستانی که دارد می‌لنگد و مشکل دارد. در عوض جیکوبز تلاش کرده است تا با دادن پیام‌هایی شعاری، تکراری و خسته کننده مشکلات فیلمش را پوشش دهد که در عوض باعث شده است تا فیلم به مراتب خسته کننده‌تر و ضعیف‌تر شود.

فیلم شاید انجامش بدم خیلی زود مشخص می‌کند که در ظاهر صرفا موضوع جالبی دارد و در عمل خبری از آن نیست، اما فیلم می‌توانست حداقل اثری سرگرم کننده باشد. متاسفانه روند فیلم بعضا گنگ است و با اینکه فیلم مدت زمان خیلی طولانی ندارد، اما از زمان خود به شکلی که باید و شاید استفاده نمی‌کند. عملا رابطه و دوستی میشل و آلن در فیلم Maybe I Do نقطه اوج و فرودی ندارد و بخشی که نقطه مهم و سرنوشت‌ساز رابطه آن‌ها قرار است باشد، به شکلی عجیب تا صحنه پایانی فیلم رها می‌شود.

ما درواقع قرار نیست تا صحنه پایانی فیلم متوجه تصمیم این دو شخصیت در مورد زندگی خود شویم و این موضوع در مورد پدران و مادران این دو شخصیت نیز صدق می‌کند و البته فیلم تکلیف هاوارد و مونیکا را نیز کاملا شفاف و مشخص به بیننده نشان نمی‌دهد. فیلم درواقع به‌طرز عجیبی در بستن داستان و ارائه یک پایان‌بندی مناسب مشکل دارد و ما صرفا پایانی را مشاهده می‌کنیم که در طول ۹۰ دقیقه انتظار رخ دادنش را داشتیم و جیکوبز تلاشی نمی‌کند تا این مسیر را هموار و مناسب جلو ببرد.

اگرچه فیلم شاید انجامش بدم در ارائه یک داستان حداقل قابل قبول عملکرد موفقی ندارد، اما انتظار داشتیم تا حداقل در بخش کمدی بتواند لحظات خوبی را خلق کند. بااین‌حال خبر بد این است که فیلم در بخشی که حداقل انتظار داشتیم که شوخی‌های قابل قبولی ارائه کند هم خیلی موفق نیست. شوخی‌های فیلم عمدتا به‌خاطر دیالوگ‌های پر اشکال فیلم به بدترین شکل ممکن اجرا می‌شوند و حداقل لحظات خوبی هم که خلق می‌شود باز هم به همین علت به در بسته می‌خورد.

اینکه عمدا شاهد چنین دیالوگ‌هایی هستیم یا نه مشخص نیست و در هر حال جیکوبز با دیالوگ‌های خشکی که برای هر شخصیت نوشته، عملا باعث هدر رفتن پتانسیل‌های آن‌ها شده است. زمانی‌که انتظار داریم تا در یک صحنه یک لحظه کمدی خوب رخ دهد، به یکباره نه‌تنها می‌توانیم منتظر دیالوگ‌های خشک و نه چندان جذاب شخصیت‌ها باشیم، بلکه شخصیت‌ها بعضا در طول فیلم باهوش نیستند و حتی از اتفاقی که درکنار خود رخ می‌دهد نیز توجهی نمی‌کنند.

مشخص نیست که هدف جیکوبز دقیقا در فیلم Maybe I Do رسیدن به چه هدفی بوده است، اما چیزی که می‌توان آن را به جرات گفت این است که او واقعا در بخش‌هایی از فیلم واقعا هیچ ایده‌ای دیگری را برای ارائه کردن نداشته است. ما از جایی می‌توانیم این را حس کنیم که ظاهرا جیکوبز از بخشی از فیلم فقط تلاش کرده است تا فیلم را به اتمام برساند. صد البته که فیلم می‌توانست کمی طولانی‌تر باشد و بهتر و بیشتر به هر رابطه پرداخته شود تا اینکه به این شکل سر سری هر خط داستانی و بدون یک پایان‌بندی مناسب پرداخته و بسته شود.

اما فیلم Maybe I Do دارای گروه بازیگری خوبی است که متاسفانه از پتانسیل‌های آن‌ها به‌خوبی و شکلی که انتظارش را داریم، استفاده نشده است. زوج اما رابرتس و لوک بریسی که در فیلم Holidate تبدیل به زوج موفقی شدند، اینجا آن درخششی که انتظارش را داریم ندارند. ظاهرا جیکبوز در تلاش بوده است تا از عملکرد موفق این دو بازیگر در فیلم کمدی خود نیز استفاده کند، اما واقعا برنامه مناسبی برای اینکه آن زوج دلچسب و بامزه را نتوانسته است در فیلم Maybe I Do تکرار کند و حداقل فیلمی سرگرم کننده و یکبار قابل تماشا مثل فیلم Holidate باشد.

به عبارتی با اینکه تمرکز فیلم باید و اصولا روی شخصیت رابرتس و بریسی باشد، اما حضور آن‌ها در فیلم بیشتر جنبه جلو بردن داستان پیدا می‌کند و تمرکز فیلم روی والدین آن‌ها می‌رود. درواقع این احساس به بیننده دست داده می‌شود که استفاده دوباره از این زوج صرفا تبلیغاتی و برای جذب بینندگان بوده است تا اینکه برنامه خوبی پشت آن وجود داشته باشد و درنهایت فیلم از فرصتی که بهش داده شده بود اصلا استفاده نمی‌کند.

ریچارد گی‌یر، دایان کیتون، ویلیام اچ میسی و سوزان ساراندون دیگر بازیگران فیلم Maybe I Do هستند که حداقل حضور نسبتا پر رنگ‌تری را در اتفاقات فیلم دارند و بعضا شاهد عملکرد خوب آن‌ها در فیلم هستیم. در هر حال این فیلم کمدی می‌توانست عملکرد قابل قبولی داشته باشد، اما به شرطی که از همان ابتدا راهش را گم نمی‌کرد و حتی یک مسیر کلیشه‌ای و قابل انتظار را دنبال می‌کرد تا اینکه به اثری بسیار خسته کننده و غیر قابل تماشا تبدیل شود.