نذری دادن نیوشا ضیغمی در عاشورای حسینی | خانم بازیگر و نذری آن در روز عاشورا

نیوشا ضیغمی در ۱۸ تیر ماه ۱۳۵۹ در تهران به دنیا آمد.نیوشا ضیغمی دیپلم معماری دارد، اما به دلیل قبولی در رشته روان‌شناسی کودک در دانشگاه سراسری، ترجیح داد در این رشته ادامه تحصیل دهد و لیسانس این رشته را از دانشگاه شهید بهشتی تهران گرفت. نیوشا ضیغمی می‌گوید با وجود مخالفت والدین، وارد حرفهٔ بازیگری شده‌است: «وقتی می‌خواستم وارد بازیگری شوم مادرم مخالفت نمی‌کرد، ولی آن دید مادرانه نسبت به آینده من را در نظر می‌گرفت اما پدرم با بازیگر شدن من زیاد موافق نبود. پدرم اصولاً کارهای علمی را دوست داشته و دارد و ترجیح می‌داد من پزشک یا مهندس شوم تا بازیگر. وقتی وارد این عرصه شدم و با کار آقای مسعود جعفری جوزانی شروع کردم و پس از آن هم بلافاصله وارد سینما شدم، در همان سال اول نتیجه خوبی حاصل شد، پدرم تغییر موضع داد و با کار من موافقت کرد.نیوشا ضیغمی با شرکت در کلاس‌های آزاد بازیگری کانون سینماگران جوان واقع در کوچه نهم، خیابان بخارست، محله آرژانتین تهران بازیگری را فراگرفت و توسط این مؤسسه به مسعود جعفری‌جوزانی معرفی شد. پس از فارغ‌التحصیلی از این کلاس‌ها در مجموعهٔ تاریخی در چشم باد نقش یک دختر روستایی شمالی را ایفا کرد. او سپس در اولین تجربه سینمایی خود در فیلم تردست به کارگردانی محمدعلی سجادی ایفای نقش کرد و همین فیلم سبب همکاری دوباره ضیغمی و محمد علی سجادی در فیلم شوریده شد که برای بازی در این فیلم، نامزد دریافت سیمرغ بلورین از بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر شد و با بازیگرانی چون هدیه تهرانی رقابت کرد.نیوشا ضیغمی در سال ۱۳۸۹ با آرش پولادخان، یک تاجر ایرانی ازدواج کرد و در اردیبهشت ۱۳۹۷ اولین فرزندشان به نام لنا را به دنیا آوردند. او در یک لایو در برنامه اینستاگرام اعلام کرد که مهریه او یک سکه طلا بوده‌است و همین مسئله منجر به جنجال در رسانه‌های ایرانی شد.ضیغمی یکی از حامیان جدی صنایع دستی ایران به‌شمار می‌رود. او در گفت وگویی که با مدیر کل صادرات ایران داشت بر لزوم معرفی صنایع دستی کشور در بازارهای جهانی تأکید کرد.در مراسمی که در انجمن حامیان کودکان کار و خیابان برگزار شد، ضیغمی به عنوان سفیر کودکان کار ایران معرفی شد. او در این مراسم با بیان اینکه موضوع کودکان کار یکی از دغدغه‌های همیشگی‌اش بوده اظهار داشت: «وقتی سر چهارراه‌ها کودکان کار را می‌بینم با خودم می‌گویم سهم این بچه‌ها از دنیای کودکی چیست و چرا باید از همین سن و سال وارد چرخه کار شوند و بزرگ شدن را از همان روزهای اول کودکی مشق کنند.