زندگینامه پر بار پروین اعتصامی+عکس

زندگی شخصی

خانواده

پروین اعتصامی شاعر بزرگ کشورمان در خانواده ای هنرمند زاده شد.پدرش یوسف اعتصامی آشتیانی مشهور به اعتصام الملک شاعر و نویسنده و مادرش اخترالملک اعتصامی متخلص به شوری بخشایشی دختر عبدالحسین مقدم العداله از شاعران دوران قاجار بوده است.پروین ته تغاری خانواده بود و سه برادر بزرگ تر از خود داشت.

وابستگی به پدر

 پروین بسیار به پدر وابسته بود. این را می توان حتی در تاثیرگذاری پدر بر روی شعرسرایی وی مشاهده کرد. پروین پس از مرگ پدر در سال 1316 به قدری منزوی شد که برای مدتی از سرودن دست برداشت.

نام اصلی

 نام اصلی اش رخشنده اعتصامی می باشد که بعدها نام مستعار پروین را انتخاب کرد .

تحصیلات

پروین فارغ التحصیل مدرسه آمریکایی ایران کلیسا بود.

مهاجرت

در 6 سالگی بعد از اینکه پدرش بعنوان نماینده تبریز وارد مجلس شورای ملی شد به تهران مهاجرت کرد.

ازدواج 

 پروین اعتصامی در 19 تیر ماه 1313 وقتی 28 ساله بود با پسر عمویش فضل الله اعتصامی که رئیس شهربانی کرمانشاه بود ازدواج کرد و به این شهر رفت.

طلاق

 زندگی این دو بعد از 2 ماه به اختلاف کشید و پروین به تهران و خانه پدرش برگشت و در نهایت 9 ماه بعد در 14 مرداد 1314 بعلت اوج اختلاف روحیه و اخلاقی با همسر نظامی اش، از وی طلاق شد.

زبان دوم

 او عاشق آموختن بود وی پس از فارغ التحصیلی می توانست شعرهای انگلیسی بخواند، تسلط پروین اعتصامی به زبان انگلیسی به قدری بود که علاوه بر ادبیات فارسی زبان انگلیسی هم تدریس می کرد.

رد مدال لیاقت

حکومت شاهنشاهی آن زمان به بزرگان هر عرصه مدال های لیاقت اعطا می کرد.

 پروین نیز از این قاعده مستثنی نبود. او به موقع اعطای مدال درجه سه لیاقت آن را رد کرد و حتی پیشنهاد رضاشاه برای تدریس ملکه و ولیعهد را قبول نکرد.وی بر این باور بود عقاید ایستادگی در برابر ظلم او متضاد با چنین پیشنهادی است.

درگذشت در جوانی

پروین اعتصامی در 3 فروردین 1320 به بیماری عفونی حصبه مبتلا شد.

 وضعیت او در 14 فروردین به شدت وخیم شد و خانواده اش کالسکه ای را به دنبال پزشک معالجش می فرستند اما او نمی آید و روز بعد در 15 فروردین پروین در 34 سالگی در تهران فوت می کند.

 محل دفن

 او در حرم حضرت فاطمه (ص) در قم و در آرامگاه خانوادگی به خاک سپرده شد بعد از مرگ قطعه ای با عنوان این قطعه را برای سنگ مزارم خود سروده ام یافتند که مشخص نیست او چه زمانی این شعر را برای سنگ مزار خود سروده است، آن قطعه روی مزارش نقش بسته است.

 روز پروین

 25 اسفند به مناسبت سالروز تولد پروین روز بزرگداشت وی ناگذرای شده است.

عاقبت منازل

 همچنین خانه پروین در تبریز خیابان عباسی، جنب مسجد میرآقا کوچه ساوجبلاغی در 28 اسفند 1385 که تاریخ آن به پهلوی اول بر می گشت، ثبت ملی و تبدیل به موزه شد

 خانه او در تهران به یک کارگاه مبلسازی تبدیل شده است !

ورود به دنیای شاعری

از 7 سالگی با کمک پدرش در زمینه وزن اشعار شروع به شعر گفتن کرد.

برخی از زیباترین اشعارش از 11 تا 14 سالگی اش می باشند بعدها به مدرسه ایران کلیسا رفت و علاوه بر زبان های ترکی و فارسی، عربی و انگلیسی را کامل فراگرفت.

استادان

 به علت اعتبار پدرش شاعرانی چون سعید نفیسی، ملک الشعرای بهار و اکبر دهخدا به خانه اشان رفت و آمد می کرد و پروین با راهنمایی آنها اشعار خود را پخته تر کرد.

 چاپ اولین دیوان

 اشعار پروین نخستین بار در مجله بهار چاپ شد سپس در سال 1314 دیوان اشعارش با مقدمه ای از ملک الشهرای بهار چاپ و مورد استقبال عموم قرار گرفت.

مدیریت

مدتی بعد از چاپ دیوانش در سال 1315 بعنوان مدیر کتابخانه دانشسرای عالی مشغول بکار شد، نظم و ترتیب او زبان زد دانشجوبان و استادان بود.

او بعد از 9 ماه کار بعلت انزوا طلبی و فوت پدر از کارش استعفا داد.

مضامین اشعار

 پروین تنها شاعری است که در شعرای وی نمی توان ردی از زندگی شخصی یافت.

 مضامین اشعار او خارج از دایره زندگی او تعریف شده و حتی گاها شاهد مناظره بین اشیاء، حیوانات، گیاهان و انسان‌ها در میان اشعار او هستیم اشعار پروین غالبا در حوزه پند و اندرز و روحیه ستیزه جویی وی با ظلم تعریف شده است.