آیا استانداردهای حاکم بر صنعت خودرو سخت گیرانه است؟

در این سال ها مدیران صنعت خودرو در صحبت های خود از عبارت هایی استفاده کرده اند که برای بسیاری عجیب بوده است. عبارت هایی مانند “محصولات بنز هم نمی توانند در ایران استاندارد بگیرند” یا “استانداردهای ایران از قوانین روز اروپا سختگیرانه تر است”.

در کنار اینکه باور این نکات بسیار سخت است، اما واقعیت به شکلی است که نقدها را به سمت نهادهای قانون گذار می کشاند. به عنوان مثال قواعدی که چند سال قبل برای استاندارد چراغ ها در ایران اعمال شد، اختلالی در عرضه محصولات روز اروپا و آسیا شرقی ایجاد کرد. قاعده ای که به الزام حضور مه شکن عقب اشاره داشت، اما قانون گذار به این نکته توجه نکرده بود که نسل جدید چراغ های طیفی نصب شده بر روی بسیاری از خودروهای روز جهان، بسیاری از محصولات اروپایی، کره ای و ژاپنی را نسبت به داشتن مه شکن عقب بی نیاز می کند.

مثال دیگر هم الزام واردات خودروها با استاندارد آلایندگی یورو ۶ و تولید خودروها با استاندارد آلایندگی یورو ۵ است. این در حالی است که زیرساخت های این استاندارد در ایران وجود ندارد و هنوز سوخت مورد نظر خودروها با کیفیت هم رده با استاندارد خودروها تولید نمی شود.

حال با بررسی فنی قواعد استاندارد در کشورهای چین، برزیل، هند، کشورهای حوزه CIS و GSO می توان متوجه شد که بسیاری از استانداردهای اجباری ایران و یا استانداردهایی که برای اجرایشان اعتبارنامه از خودروسازان دریافت می شود، در کشورهایی شبیه شرایط ایران هنوز اجرا نشده است. به عنوان مثال استاندارد GSI تنها در چین الزام قانونی دارد و قواعد جدید استاندارد جدید استحکام بدنه هنوز به صورت کلی ابلاغ نشده و در کشورهای مورد بحث الزام اجرا و اعتبارسنجی ندارد.

سایر کشورها چگونه استانداردهای خودرو را تعیین می کنند؟

بسیاری از کشورها با در نظرگیری بازار هدف، سطح رقابت و توانمندی تامین محصولات استانداردهای پایه خود را تعریف می کنند. به عنوان مثال کشورهای اروپایی با یک استاندارد مشترک فعالیت می کنند و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس هم بر اساس میزان تامین و استاندارد مبدا عرضه (یعنی کشوری که خودرویی تولید می کند و به بازار کشورهای عربی می فرستد) قوانین خود را تعیین می کنند./منبع: اسب بخار