به ما توصیه شده که از افرادی که به صورت واضح بیمار هستند و سرفه و عطسه می کنند، دوری نماییم تا از ابتلا به ویروس کرونا  جدید در امان بمانیم؛ اما حدود 25 درصد از افراد مبتلا به ویروس کرونا هرگز علامت دار نمی شوند. طبق شواهد جدید، در بقیه ی افراد نیز ممکن است علائم ویروس کرونا تا 48 ساعت پس از عفونت ظاهر نشوند. دانشمندان تا این لحظه عنوان کرده‌اند که هر دو گروه ممکن است «ناقلین خاموش»  ویروس کرونا  باشند. مطالعات متعدد اخیر، این موضوع را بیشتر آشکار کرده اند. یکی از مطالعات که در مورد انتقال این بیماری در سنگاپور و چین انجام شده است مشخص کرد که عفونت در این دو کشور، به ترتیب 2.55 و 2.89 روز قبل از شروع علائم رخ داده است.

 قرنطینه  / به گزارش خبرنگار اجتماعی  رکنا، وقتی که امور تخصصی به ویژه آنها که به زندگی کثیری از مردم ورود می کنند  دست خوش اظهارات عامیانه می گردد، جامعه متشنج می شود. مردم هم دنبال مقصر می گردند. مصداق این امر عمومی که هر شخص غیرکارشناسی امروز در رابطه با آن صحبت می کند ، کووید 19 است. مقصر چه کسی است؟ دولت؟ مردم؟ آن کسی که مبتلا شده است و به خیابان می آید؟ مسلما خیر. هیچ کس.چرا دولت مقصر باشد؟ مگر او بیماری را ایجاد کرده است؟ او هم مانند همه دولت ها مجبور به مقابله با کووید است . او این کار را با تمام بنیه انجام می دهد. چرا؟ کرونا دشمن او محسوب می شود. کرونا دشمن مشترک انسان ها است.

امیر صدری، پزشک و روزنامه نگار برای ما واکاوی می کند که چه انتظاراتی از دولت ها در دوره کرونایی داشتن ، منطقی است.

صدری گفت: باید به بضاعت دانش خود توجه کنیم. تا زمانی که این دانش نتواند به ما واکسنی تقدیم کند، ابتلا به صفر نخواهد رسید. این دست دولت نیست که در آن اهمال کند. همه ما برای کاهش ضریب انتقال تلاش می کنیم. البته مدیریت در این باره تصمیم گرفته می شود و می تواند مورد انتقاد هم باشد.

باید در فکر کاهش ضریب انتقال باشیم ، قرنطینه کارآمد نیست

وی در خصوص راهکارهای کاهش ضریب انتقال گفت: اولین راه که برای همه شناخته شده است ، قرنطینه سنگین است. یعنی از مردم بخواهیم که به خانه هایشان بروند و خارج نشوند. بعد بیماران را شناسایی کنیم و تمام افرادی که با آنها ارتباط داشته اند را بررسی کنیم. این شیوه در همه جهان قابل اجرا نیست. نه ما می توانیم ، نه آمریکا و انگلیس و فرانسه و ... توانستند این کار را بکنند. بعضی معتقد هستند که این کار را کشورهایی انجام داده اند. اما کدام یک از آنها؟ کشورهای جزیره ای یا اروپای شرقی. چرا توانستند انجام دهند؟ زیرا آنها جمعیت کمی داشتند و ثروتمند بودند.

هیچ کشوری پر جمعیتی نمی تواند قرنطینه را سختگیرانه اجرا کند

صدری ادامه داد: لازمه این کار حمایت تام مالی از افراد در درب خانه هایشان است. دولت موظف می شود که غذا، دارو، مایحتاج و .... را درب خانه افراد ارائه کند. دولت باید هزینه افراد را بدهد و مدام تست انجام دهد. این شیوه سختگیرانه جواب می دهد . کشورهایی توانستند آمار ابتلای روزانه خود را به زیر 100 نفر برسانند. اما هیچ کشوری با جمعیت ما نمی تواند این کار را بکند. این مخصوص کشورهایی است که یک دهم ما جمعیت دارند.

اوکراین قرنطینه را اجرا کرد اما ژاپن نتوانست

این پزشک روزنامه نگار توضیح داد: اولین کشوری که این کار را کرد ایسلند بود. بعد کشورهای اسکاندیناوی توانستند این کار را بکنند. آمریکا سعی کرد اما جمعیت آن اجازه اجرای چنین طرحی را نداد. برزیل و هند نتوانستند چنین اقدامی را انجام دهند. کره جنوبی تقریبا این الگو را پیاده کرد. ژاپن نیز نتوانست این کار را بکند. تقریبا جز سوئد تمام کشورهای اسکاندیناوی این کارها را انجام دادند. سوئد می توانست اما انجام نداد و آمار کشورش هم مشخص می کند .

وی اشاره کرد : این به جمعیت کشورها وابسته است که چه قرنطینه ای اجرا کنند. اوکراین نمونه بارز ی برای توضیح این قضیه است. کشوری کوچک، کم جمعیت که نظام درمانی کارآمدی هم ندارد.

صدری با تاکید بر اینکه« کنترل ضریب انتقال مه است و باید با دقت انجام شود» عنوان کرد: ضریب انتقال را باید کاهش دهیم. این راهکار ما است. سهل انگاری در این موضوع بحران ایجاد میکند. استرالیا نمونه ای برای بررسی این احتمال است. آنها توانستند سختگیرانه در ملبورن قرنطینه را اجرا کنند. اما خارجیان مشکوک را در هتل هایشان مستقر کردند. ویروس از همین ناحیه بین کارمندان و سپس کل شهر منتشر شد و اپیدمی دیگری را ایجاد کرد. در حالی که تدابیر سختگیرانه ویروس را مهار کرده بودند.

هر مبتلای بدون ماسک 120 تا 400 نفر را آلوده می کند

این پزشک روزنامه نگار  گفت: اما راه دوم یا راهی که ما امیدواریم در کشور اجرا کنیم چیست؟ اینکه توجه می کنیم هر یک نفر چند نفر را می تواند مبتلا کند. طبق مطالعات ، درحالی که فرد مبتلا ( با یا بی علامت) بدون ماسک تردد کند، از 120 تا 400 نفر را مبتلا می کند. ما باید این عدد را پایین بیاوریم. باید به فکر سیستم بهداشت و درمان هم باشیم. درست است که دولت باید خدمات بدهد اما توان او را مردم باید بسنجند و رعهایت کنند. بهرحال کادر درمان، تخت آی سی یو و دارو نامحدود نیستند. باید سعی کنیم ضریب انتقال زیر یک بماند.

90 درصد اگر ماسک بزنند ضریب انتقال به زیر یک می رسد

وی در ادامه گفت: بر اساس مطالعاتی که تا الان انجام شده است، اگر 50 درصد جامعه ماسک بزنند، میانگین ضریب انتقال به بین 1 تا 2 می رسد. مشروط بر قرنطینه نسبی و رعایت بهداشت فردی. وقتی استفاده از ماسک 75 درصد شود، ضریب انتقال به یک می رسد. اگر 90 درصد ماسک بزنند به زیر یک می رسد. این عدد ایده ال ما است و می تواند ما را وارد فاز کنترل بیماری بکند.
وی افزود: اتفاقی که افتاد چه بود؟ مردم ما در اردیبهشت، اصول بهداشتی و استفاده از ماسک را تا 75 درصد رعایت می کردند. این در اوایل خرداد به 50 درصد و سپس به 10 درصد کاهش یافت. خب نتیجه چه شد. در حال حاضر تعداد ابتلا از تمام دوره هایی که گذرانیده ایم بیشتر است. اگرچه آمار رسمی وجود ندارد، اما با یک مشاهده اجمالی این نتیجه را بدست می آوریم. ما با هر ترفندی شده است باید استفاده از ماسک را به 75 درصئ برسانیم. چاره ای جز این نیست که ضریب انتقال را کاهش دهیم. 

منبع:رکنا