شاید برای برخی از شما، به سالن تئاتر رفتن کمی استرس داشته باشد و هراس کرونا داشته باشید! اما خب ما در این مطلب چند فیلم‌تئاتر جذاب معرفی کرده‌ایم که اینترنتی می‌شود تماشایش کرد.

 

«شکلک» به کارگردانی کیومرث مرادی و با بازی امیر جعفری، پانته آ بهرام، ستاره پسیانی و نوید محمدزاده نمایش برگزیده سال ۱۳۸۳ بود که با استقبال مواجه شد. قصه که در گذشته می‌گذرد حکایت زوج سنتی‌ و میانسالی است که با دختر و پسر جوانی آشنا می‌شوند و با وجود تمام مشکلات و اختلافات سعی در کمک به آن‌ها را دارند.

 

 

«شکلک» ترکیبی بامعنا از دو مقطع تاریخی این سرزمین است؛ با شخصیت‌هایی که از حیث طبقاتی تقریبا به‌هم نزدیکند و از حیث فرهنگی در دو سر یک طیف قرار دارند.

کوکو کبوتران حرم

 

«کوکو کبوتران حرم» به نویسندگی علیرضا نادری و با کارگردانی افسانه ماهیان و با بازی مرضیه بدرقه، بهناز جعفری، ناهید مسلمی، مسیح کاظمی، عاطفه رضوی، فروغ قجابگلی، مرضیه وفامهر، یلدا عباسی، فرزانه سهیلی، گیتی قاسمی، شقایق دهقان، شیدا خلیق. روایت ۱۲ زن در سفری به شهر مشهد، معضلات و مسایل تلخ زندگی و جامعه‌ی امروز است. راز‌های زنان، برای مردان 

 

 

 نمایش «کوکو کبوتران حرم» درباره مردان یک جامعه مردسالار است، اما به روایت زنانی که در یک سفر زیارتی و در جوار امام رضا (ع) درباره این مردان و سرنوشت خودشان در مواجهه با نیمه دیگرشان در طبیعت آنچه را که اتفاق افتاده واگویه می‌کنند.

مضحکه شبیه قتل

 

«مضحکه شبیه قتل» به کارگردانی حسین کیایی با بازی شهرام حقیقت دوست، نگار عابدی، حبیب دهقان نسب، علیرضا آرا، الهام پاوه نژاد، مسعود میرطاهری، رویا میرعلمی، ویدا جوان است. «مضحکه شبیه قتل»، درباره دو بیوه ناصرالدین شاه است که یکی طالب مضحکه قتل و دومی طالب شبیه قتل است و گروه نمایشی هم به دنبال جایی برای خوابیدن است که به ناچار سر از قصر شاهی درمی آورند. آن‌ها به دنبال خواسته این دو بانو، مضحکه و شبیه قتل ناصرالدین شاه، به دست میرزا رضای کرمانی را بازی می‌کنند.

 

 

 

 

«مضحکه شبیه قتل» کمدی، آن هم از نوع ایرانی‌اش چیزی است که این روز‌ها نایاب است. دنیای قجر‌ها و به خصوص عصر ناصر الدین شاه که اغلب دستمایه آثار تصویری و نمایشی بوده است در این‌جا نیز تاریخ اثر را تشکیل می‌دهد.

 

 

 

«گلن گری گلن راس» به کارگردانی پارسا پیروزفر با بازی رضا بهبودی، پارسا پیروزفر، هومن برق نورد، مسعود میرطاهری، سیاوش چراغی پور، مهدی میلانی، پوریا میاندهی است. داستان این نمایش در شیکاگو - سال​های آغازین دهه ۱۹۸۰- می​ گذرد؛ «میچ» و «موری»، رؤسای یک دفتر مشاور املاک، برای بالا بردن سطح فروش، مسابقه​ای بین فروشندگان دفتر برگزار می​‌کنند، مسابقه​ای که درآن موفق​ترین فروشنده، برنده یک عدد کادیلاک می​ شود و ....

 

 

«گلن گری گلن راس» از نوشته‌های معتبر دیوید ممت آمریکایی است که در نقد نظام سرمایه‌داری آن کشور کوشیده است. نمایش پیروزفر وابستگی به متن ممت داشت. بازی هم طبیعی و بدون اغراق بود. این جریان مینی‌مالیستی تا حد زیادی رنگ‌ولعاب اجرا را نوتر می‌کرد. برای همین رفتار بازیگران دقیق و با تأکید بر دیالوگ‌ها پیش می‌رفت.

 

 

«خشکسالی و دروغ» به کارگردانی محمد یعقوبی و با بازی احمد مهرانفر، باران کوثری، سحر دولتشاهی، علی سرابی، آیدا کیخایی است. «خشکسالی و دروغ»، از همان ابتدا قرار خود را به تاکید در رفتار‌ها و نوع شخصیت مرد‌ها و زن‌ها و تفاوت‌های فیزیکی و رفتاری آن‌ها می‌گذارد. داستان بین زوج شخصیت‌ها اتفاق می‌افتد: آرش و آلا، امید و میترا، امید و آرش، آرش و میترا. «خشکسالی و دروغ» روایت زندگی طبقه متوسطی است که مدام به دنبال تغییر است، نشان می‌دهد.

 

 

داستان این نمایش به تأثیر دروغ بر روابط بین افراد در خانواده می‌پردازد. شیوه روایت غیرخطی داستان، طراحی صحنه مینی‌مال و در عین حال جذاب و کاربردی، حال و هوای طنز حاکم بر فضای تراژیک اثر و بازی‌های جذاب بازیگران نمایش از جمله آیدا کیخایی و علی سرابی این نمایش را به اثری دیدنی تبدیل کرده است.

بالاخره این زندگی مال کیه؟

 

«بالاخره این زندگی مال کیه؟» به کارگردانی اشکان خیل نژاد با بازی نوید محمدزاده، آزاده صمدی، ندا گلرنگی، الهه شه پرست، محمد هادی عطایی، هومن کیایی است. کِن هَریسن، مجسمه ساز و استاد دانش گاه، در پی یک سانحه‌ی رانندگی برای همیشه فلج می‌شود. وضعیت جسمانیِ درمان ناپذیرش چنان است که او تصمیم می‌گیرد از بیمارستان مرخص شود.  

«جوجه تیغی» کمدی با اجرایی تک نفره بهرام افشاری است. این تئاتر اولین تجربه کارگردانی و نویسندگی بهرام افشاری است. داستان جوانی در آرزوی اسکار را بیان می‌کند که برای ورود به عرصه سینما تلاش‌های بسیاری کرده است.  

 

 

افشاری در «جوجه تیغی»، صدای نسل تباه شده‌ای را که همچنان در رویای بازیگری می‌سوزند را به گوش جامعه می‌رساند. او در نمایشنامه اش ضمن روایت مستندوار تجربه‌های شخصی از تلاشی سخت و طولانی برای رسیدن به قله بازیگری، از چاشنی خیال پردازی استفاده خوبی کرده و کاراکتری آفریده که برای بسیاری از علاقه‌مندان و دانشجویان رشته بازیگری به خصوص شهرستانی‌ها که راه ناهموارتری پیش رو دارند، ملموس، قابل درک و الگوبرداری خواهد بود.