نام این بیماری به سال 1817 برمی گردد که یک دانشمند انگلیسی به نام دکتر جیمز پارکینسون مقاله ای به عنوان فلج لرزشی منتشر کرد و 60 سال بعد عصب شناس فرانسوی جان مارتین شارکو نام پارکینسون را بر این بیماری نهاد.
اگرچه لرزش شایعترین علامت بروز پارکینسون می باشد که بیمار را به کلینیک مغز واعصاب می کشاند ولی بعضی بیماران با شکایت کندی حرکت و یا سفت و خشک شدن بدن مراجعه می کنند.در مراحل اولیه بیماری ممکن است صورت بیمار ماسکه و بی روح شود.متاسفانه علائم بیماری پارکینسون در طول زمان بتدریج پیشرفت کرده و شدیدتر می شوند بطوریکه بیماران تدریجا دچار اختلال در راه رفتن و به هم خوردن تعادل و افتادنهای مکرر، فریز حرکتی و حتی دمانس و اختلال حافظه در مراحل پیشرفته می شوند.این بیماری بیشتر در رده سنین پیری دیده می شود ولی در بعضی موارد در سنین جوانی بروز می کند.با این وجود طول مدت عمر بیماران پارکینسون با افراد سالم برابر است.
نشانه های اولیه پارکینسون که ممکن است خیلی خفیف و جزئی بوده و نادیده گرفته شوند و یا با بیماریهای دیگر اشتباه گرفته شود شامل:
1- ترمور یا لرزش خفیف یک دست(معمولا از انگشت شست شروع می شود) پا یا لب
2- سفتی یا خشک شدن بدن یا سختی در راه رفتن
3- سخت بلند شدن از روی صندلی
4- تغییر دست خط به صورت نا منظم و کوچک شدن حروف (میکرو گرافی)
5- وضعیت خمیده رو به جلو
6- صورت ماسکه و بی روح
لرزش علامت اولیه پارکینسون در حدود 70% بیماران می باشد که معمولا از یک دست و انگشت شست شروع می شود.
از خصوصیات مهم لرزش پارکینسونی این است که بیمار در حال استراحت لرزش دارد نه در حال انجام کار (At rest tromer). این موضوع به تشخیص ترمور پارکینسونی از انواع دیگر ترمور کمک می کند.
ترمور پارکینسونی معمولا فرکانس 4-6 بار در ثانیه دارد و حالت Pill – rolling (تسبیح گردانی) دارد یعنی مثل اینکه بیمار یک رول را بین انگشت شست و اشاره می چرخاند. ترمور یک علامت و نشانه است و در بسیاری از ببماری های دیگر نیز دیده می شود. بنابراین هر ترموری نشانه پارکینسون نیست و باید با معاینه نورولوژیست نوع آن تشخیص داده شود.
از آنجاییکه با افزایش سن به طور طبیعی، حرکات کند می شوند، کندی ناشی از پارکینسون در مراحل اولیه ممکن است نادیده گرفته شود.وقتی فرد می خواهد حرکت کند بدن بیمار همراهی نمی کند و بیمار ناگهان دچار فریز یا ایست حرکتی می شود.این حالت به خصوص در هنگام عبور از درگاهی واضح تر است.راه رفتن بیمار نوع خاصی می شود که shuffling gate نام دارد. تنه بیمار خمیده رو به جلو و قدمها کوتاه است. ابتدای حرکت به کندی و سختی انجام می شود ولی در ادامه راه ناگهان سرعت بیمار زیاد می شود.
در بیماران پارکینسونی معمولا محور بدن رو به جلو متمایل می شود.بدن خمیده رو به جلو، شانه ها افتاده و سر به سمت جلو قرار می گیرد.این وضعیت باعث به هم خوردن تعادل بیمار و افتادنهای مکرر می شود و می تواند مشکلات زیادی برای بیمار ایجاد کند
عضلات کل بدن در پارکینسون سفت می شوند و بیمار دچار کاهش محدوده حرکت و درد در عضلات و مفاصل می شود.گاهی بیماران پارکینسونی با علامت درد شانه که ناشی از خشکی و بی حرکتی است به پزشک مراجعه می کنند و بعد از معاینه دقیق نورولوژیک و شرح حال پارکینسون تشخیص داده می شود.
1- اختلال خواب یا خستگی روزانه
2- حرف زدن شل با صدای آهسته
3- اختلال بلع (در مراحل پیشرفته)
4- اختلال حافظه، گیجی دمانس
5- پوست چرب و شوره سر
6- یبوست (به علت کند شدن عملکرد روده ها)