ثریا قاسمی متولد 28 آذر 1319 در تهران ، بازیگر سینما و تلویزیون است. ٍ ثریا قاسمی تا مقطع دیپلم تحصیل کرده و کار خود را از گویندگی رادیو ارتش شاهنشاهی شروع کرد سپس وارد بازیگری شد و حالا دو سیمرغ بلورین فجر را هم دارد.ثریا قاسمی در واکنش به یتیم شدن کودکی که خانوادهاش را در اقدام تروریستی حرم شاهچراغ شیراز از دست داده است در صفحه شخصیاش نوشت:« اگر خدا قسمت کند کودک یتیم را به سرپرستی قبول میکنم. این طف معصئن هیچکس رو دیگه نداره و آیندهای نامعلوم. خدا ازشون نگذره که یک کودک را بیخانواده کرد...
سال های جوانی فهمیدم نه موزیسین هستم و نه نقاش ، فهمیدم که می توانم صداپیشه و بازیگر باشم به همین دلیل سوار تاکسی شدم و به ساختمان رادیو رفتم. سال 1340 در 21 سالگی برای رادیو ارتش که چند گوینده می خواست امتحان دادم و بعد از قبولی کارم را شروع کردم.
شاید بد نیست بدانید که رادیو خواهر بزرگتر من است او 4 اردیبهشت سال 1319 متولد شده و من آذر ماه همان سال به دنیا آمدم.
بعد از رادیو با هوشنگ لطیف کار دوبله کرد و سپس وارد تئاتر و فیلم کوتاه شد تا اینکه سال 1351 در 32 سالگی با فیلم «آرامش در حضور دیگران» جلوی دوربین رفت.
در سال 1352 با سریال «قصه عشق» وارد قاب تلویزیون شد و تا انقلاب 1357 در چهار مجموعه تلویزیونی و دو فیلم سینمایی ایفای نقش کرد.او بعد از تغییر رژیم از سال 1365 که 46 ساله بود با فیلم «خانه ابری» و یکسال بعد با سریال «گرگ ها» به عرصه بازیگری بازگشت.
در اوایل دهه هفتاد خانم قاسمی در چند برنامه تلویزیونی بعنوان مجری حضور یافت و به دکلمه اشعار شاعران کلاسیک ایرانی پرداخت.
ثریا قاسمی در سال 1349 وقتی 30 ساله بود با رحیم برفراز ازدواج کرد که ثمره این زندگی یک دختر بنام بنفشه و دو پسر بنام بابک و بهروز می باشد.
ملاک بازیگری
من هیچ متر و ملاکی برای انتخاب نقش ندارم و هیچ معیاری در حال حاضر برایم مهم نیست اگر کاری پیشنهاد بدهند انجام می دهم. اگر کاری نباشد خونه نشین می شویم چون انتخابی نداریم و برای همین الویتی هم برای انتخاب نقش نمی ماند.
از حاشیه ها ناراحت می شوم
اگر روند تولید حرفه ای و منطقی باشد هنوزم هم از بازی کردن لذت می برم ، بازیگری حرفه ای است که جزو زندگیم شده و نمی توانم از آن دور باشم.
یک سکانسی که خوب نوشته شده و کارگردان برایش میزانسن خوبی طراحی کرده را با انرژی و تمام توانم بازی می کنم. من از کار کردن مدام خسته نمی شوم اما از حاشیه ها ناراحت می شوم.
نقش مادر حسن جوهرچی را در دو سریال موفق «او یک فرشته بود» سال 1384 و در «پناه تو» 1374 بازی کردم و همکاری خوبی با یکدیگر داشتیم.
بطور قطع بیشتر نقش هایم را دوست دارم چون برای آنها زحمت کشیده ام اما فیلم «خواستگاری» 1368 و فیلم «دختر شیرینی فروش» 1380 بیشتر در ذهن مردم باقی مانده است.