فرامرز قریبیان (زاده ۱۳۲۰ در تهران) بازیگر و کارگردان ایرانی است.فرامرز قریبیان تاکنون سه بار در سالهای ۱۳۶۶، ۱۳۷۱ و ۱۳۷۸ موفق به کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره فیلم فجر شدهاست. فرامرز قریبیان همسر مینا خیامی (فیلمنامهنویس)است. حاصل ازدواج فرامرز قریبیان و همسرش محمدسام قریبیان (بازیگر و مجری) است.
با این که فرامرز قریبیان پس از حضور در فیلم « خروج »، از خداحافظی با عرصه بازیگری خبر داده بود، با فیلم «اکبر شاه آهن» به سینما بازخواهد گشت.
فیلم سینمایی «اکبر شاه آهن» به نویسندگی و کارگردانی علی رویین تن و تهیه کنندگی جواد نوروزبیگی، وارد مرحله پیش تولید شده است.
قریبیان، در جشنواره فیلم فجر سال گذشته، اعلام کرده بود از جهان بازیگری خداحافظی خواهد کرد.
فرامرز قریبیان در سال ۱۳۲۰ در تهران زاده شد. دارای تحصیلات ناتمام در رشته بازیگری مدرسه ویرژوال آرت آمریکا است. وی فعالیت سینمایی را با دستیاری کارگردان و ایفای نقش کوتاهی در فیلم بیگانه بیا ساخته مسعود کیمیایی در سال ۱۳۴۷ آغاز کرد. سپس به دلیل مسافرت به خارج از کشور چند سالی از سینما دور بود. در سال ۱۳۵۱ بار دیگر در فیلمی از مسعود کیمیایی به نام خاک بازی کرد و بازی خوب و روانش در فیلم گوزنها در کنار بازی قدرتمندانه بهروز وثوقی، نام او را سر زبانها انداخت. پس از انقلاب و در دهه شصت در فیلمهای بسیاری بازی کرد و موفق شد از جشنواره ششم فیلم فجر جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای بازی در فیلم ترن دریافت کند. او در ضمن در سال ۱۳۶۵ طعم کارگردانی را هم با فیلم قابل قبول جدال در تاسوکی چشیدهاست.
در اوایل دهه هفتاد و در سال ۱۳۷۰ پس از ۱۵ سال بار دیگر در فیلمی از مسعود کیمیایی بازی کرد: ردپای گرگ؛ یک بازی ماندگار در فیلمی ماندگار. اما فرامرز قریبیان مزد بازی خوبش در این فیلم را از جشنواره یازدهم فیلم فجر بخاطر بازی در فیلم بندر مه آلود گرفت.
قریبیان در سال ۱۳۷۴ دومین فیلم خود را کارگردانی کرد. قانون یک فیلم پلیسی معمولی بود که برای قریبیان امتیازی به حساب نمیآمد. اما قریبیان تواناییهایش در امر کارگردانی را در سال ۱۳۷۸ و با فیلم چشمهایش به همگان ثابت کرد. فیلمی شسته رفته با فصلهایی ماندگار با نگاه به داستان داش آکل صادق هدایت.
فرامرز قریبیان سومین سیمرغ بلورینش را در جشنواره هجدهم فیلم فجر را برای بازی در ملودرام خوش ساخت مرد بارانی بدست آورد.
بیگانه بیا (مسعود کیمیایی، ۱۳۴۷)
خاک (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۱)
صلوة ظهر (سعید مطلبی، ۱۳۵۳)
گوزنها (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۴)
غزل (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۵)
گمشده (مهدی صباغزاده، ۱۳۶۴)
ردپای گرگ (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۱)
آخرین خون (منوچهر مصیری، ۱۳۷۲)
می خواهم زنده بمانم (ایرج قادری، ۷۳/۱۳۷۲)
منطقه ممنوعه (رضا جعفری، ۱۳۷۳)
تجارت (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۳)
ارابه مرگ (رضا قهرمانی، ۱۳۷۵)
یاغی (جهانگیر جهانگیری، ۱۳۷۶)
مرد بارانی (ابوالحسن داودی، ۱۳۷۸)
چشمهایش (فرامرز قریبیان، ۱۳۷۸)