قیمت مسکن در ایران نسبت به میانگین جهانی و حتی کشورهای همسایه تا اندازهای بالاست که تمایل سرمایهگذاران ایرانی به حضور در کشورهایی همچون ترکیه برای خرید مسکن افزایش یافته است.یکی از مهمترین مسائلی که موجب تفاوت قیمت مسکن شده، تغییر ماهیت مسکن در ایران است؛ به این نحو که مسکن در ایران به سبب گرانی از کالای مصرفی به کالایی سرمایهای تغییر ماهیت داده است. علاوه بر آن، چالش و گره «زمین» کماکان به قوت خود باقی است و موجب شده مافیای مستغلات و املاک، سر این رشته دراز را ادامه دهند و هرچه بیشتر، «زمین» را در مشت خود بگیرند. واقعیت این است که در شهر تهران ۶۰ تا ۷۰ درصد قیمت مسکن بهدلیل قیمت زمین و عوارض قانونی است. قراردادهای مشارکت که بسته میشود معمولا ۶۰ تا ۷۰ درصد بنای ساختهشده سهم صاحب زمین میشود؛ یعنی هیچ کاری نمیکند فقط زمین را در اختیار میگذارد، اما از ساختمان دوسوم را صاحب میشود. پس دوسوم قیمت مسکن در شهر تهران به خاطر زمین است. در شهرهای دیگر این رقم کمتر است. مسئله کمیابی زمین است.
بر اساس آمار منتشرشده وزارت راه و شهرسازی از بازار مسکن در مهرماه سال 97 متوسط قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در تهران 8 میلیون و 633 هزار تومان بود، این در حالی است که مطابق جدیدترین آمار وزارت راه و شهرسازی در خردادماه امسال متوسط قیمت یک مترمربع آپارتمان به 19 میلیون و 71 هزار تومان افزایش یافته است. این قیمت در مقایسه با متوسط قیمت مهرماه 97 حکایت از افزایش 120.9درصدی دارد. بیشترین متوسط قیمت مسکن نیز همچنان متعلق به منطقه یک است. در آخرین ماه بهار امسال متوسط قیمت مسکن (هر مترمربع) در این منطقه 42 میلیون و 499 هزار تومان بود. متوسط قیمت مسکن در تهران در معاملات اردیبهشت ماه 99، به 17میلیون تومان در هر مترمربع رسید.
بر اساس مصوبه دستمزد سال 99 حقوق یک کارگر با یک فرزند حدود دو میلیون و 800 هزار تومان خواهد بود، با این شرایط بازار و قیمتهای مسکن، حالا برای خرید یک واحد مسکونی 60متری در اغلب مناطق شهر تهران، حداقل یکمیلیارد تومان بودجه نیاز است، رقمی که معادل 30 سال پسانداز کل درآمد یک خانوار کارگری و کارمندی است.
البته با توجه به اینکه حدود 35 درصد از هزینه سبد معیشت خانوارها در استانهای مختلف کشور صرف تأمین مسکن و بقیه درآمد باید صرف مخارج دیگر شود، با درآمد ماهانه 2.8میلیون تومانی اغلب کارگران و برخی کارمندان، بیش از 90 سال زمان نیاز است که یک خانوار با پسانداز یکسوم درآمد سالانه خود بتواند یک خانه در مناطق جنوبی شهر تهران خریداری کند.
منبع:تسنیم