اردشیر قلعهنویی معروف به امیر قلعهنویی (زاده ۱۳۴۲ در تهران) سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران است. امیر قلعه نویی اهل محله نازیآباد تهران است. پدرش نامهای اردشیر و بابک را برای او و برادرش انتخاب کرد، اما از همان کودکی بیشتر با نام امیر صدایش میکردند.امیر قلعه نویی در هفت سالگی پدرش را از دست داد و از آن به بعد مجبور به کار کردن شد و در کنار آن فوتبال را هم دنبال کرد. امیر قلعه نویی پسری به نام محمد هوتن و یک دختر به نام خاتون دارد.
امیر قلعه نویی در سال ۱۳۶۰ به تیم ملی جوانان دعوت شد که نمایش قابل قبولی هم از خود ارائه کرد و در اسفند ۱۳۶۰ از تیم راه آهن به شاهین رفت. شاهین در آن زمان ملی پوشان زیادی داشت. او اواسط لیگ سال ۶۶ پس از پیروزی ۲ بر صفر برابر پرسپولیس، شاهین را ترک کرد و به السد قطر رفت. امیر زمستان ۱۳۶۷ به تهران بازگشت و این بار سراغ باشگاه استقلال تهران رفت، پای میز قرارداد نشست و پیراهن آبی را بر تن کرد.
اولین بازی امیر قلعه نویی به عنوان بازیکن استقلال در 19 اسفند سال 1367 مقابل پرسپولیس رقم خورد. این بازی که در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی برگزار میشد به پنالتی کشیده شد و امیر قلعه نویی پنالتیاش را از دست داد.
این بازیکن خلاق تا پایان دوره بازیگریاش تنها ۱۹ بازی ملی انجام داد که اتفاقاً ۱۸ بازی آن در سن ۳۰ سالگی به بعد رخ داد. امیر اولینبار توسط ناصر ابراهیمی در سال ۱۳۶۴ به تیم ملی دعوت شد.
امیر قلعه نویی در اردیبهشت سال ۱۳۶۵ همراه تیم ملی به چین سفر کرد و اولینبار پیراهن تیم ملی الف را بر تن کرد اما تا سال ۱۳۷۲ هیچگاه مجدداً به تیم ملی فراخوانده نشد. در کارنامه ملی قلعه نویی تنها یک گل زده آن هم به کویت دیده میشود.
قلعه نویی چندین بار در دوران بازیگری مصدوم شد و دو مرتبه مصدومیت جدی را تجربه کرد. بار اول در سال 1371 و بار دوم آن در سال 1375 دچار مصدومیت شدید و طولانی شد که نهایتاً به خداحافظی او از فوتبال انجامید. تبعات مصدومیت شدید زانو در دوران پس از بازی هم همراه وی بود و چندین بار ناچار به جراحی زانو شد.