به گزارش ستاره پارسی: ویلیام برادفورد شاکلی (به انگلیسی: William Bradford Shockley Jr.) (زاده ۱۳ فوریه ۱۹۱۰ – درگذشته ۱۲ اوت ۱۹۸۹) فیزیکدان و مخترع آمریکایی بریتانیایی الاصل بود.
شاکلی مدیر یک گروه تحقیقاتی در آزمایشگاههای بل بود که شامل جان باردین و والتر برتن بود. این سه دانشمند به طور مشترک جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۵۶ برای تحقیقات خود در زمینه نیمههادیها و کشف اثر ترانزیستور دریافت کردند.
تلاشهای شاکلی برای اقتصادی کردن ترانزیستور در سالهای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ منجر به این شد که سیلیکون ولی در کالیفرنیا به عنوان مهد اختراعات الکترونیکی مطرح شود. در سالهای بعد او استاد دانشگاه استنفورد بود.
شاکلی در اواخر عمر به پرسش پیرامون هوش بشری و اصلاح نژاد علاقه داشت.
شاکلی معتقد بود این کار برای نژاد آیندهٔ گونههای بشری مهم است و توصیف این موضوع را به عنوان مهمترین کار در حرفهٔ کاری خود میدانست.
شاکلی استدلال کرد نرخ بالاتری از تولید مثل در بین افراد کم هوش، دارای اثر ضد اصلاح نژادی و تخریب نژادی میباشد و آن یک سقوط در هوش متوسط میتواند در نهایت منجر به زوال تمدن بشری شود. نوشتهها و سخنرانیها به سازمانهای علمی منتشر شده توسط شاکلی در این موارد تاحدی بر اساس نوشتههای روانشناسی به نام سیریل برت (Cyril Burt) بودند. ویلیام چنان بر افکار خود استوار بود که پیشنهاد داده بود: افراد با IQs زیر ۱۰۰ متحمل عقیمسازی داوطلبانه شوند.